Het is belangrijk om te weten wat je verkeerd doet op een sollicitatiegesprek, zodat je de volgende keer wel aangenomen wordt. Dit zijn de 8 redenen waarom ik geen baan heb. Spoiler alert: het ligt bijna nooit aan mij.
Niemand hoort ze graag, maar ze zijn een onvermijdelijk onderdeel van solliciteren: een afwijzing na je eerste of tweede sollicitatiegesprek. Sterker nog, als je geen afwijzingen krijgt, solliciteer je dan wel? De sollicitatiegoeroe’s zeggen dat je moet leren van je afwijzingen, maar in mijn ervaring is dat zonde van je tijd. Ik heb toch een hoop onzin gehoord in de jaren dat ik druk solliciteerde voor een leuke baan. Maar de allermooiste afwijzing is deze. Let op, daar komt ‘ie…
Ik was te sprankelend.
Waaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaatt??????
Waarom ik geen leuke baan heb
Je kwaliteiten krijgen tijdens elk sollicitatiegesprek een waarde-oordeel: zijn ze goed of slecht? Zo is intelligent zijn op de ene werkplek een pre en op de andere een nadeel. Ik vind mezelf best een leuk mens. Ik ben intelligent, kritisch, creatief, introvert en doe het liefst werk waar ik 100% achter sta. Deze houding leidt gegarandeerd tot een discussie af en toe. Vind ik goed voor de kwaliteit van ons werk, maar vinden anderen niet altijd zo prettig. Ik kan zo een paar werkervaringen benoemen waarbij mijn ‘kwaliteiten’ de reden zijn waarom ik nu geen baan heb.
- Mijn meest recente werkervaring: oeps, wat was dat een teleurstelling (voor zowel mij als mijn werkgever).
- De droombaan die toch geen droombaan bleek te zijn (voorbeeld 1 en 3 in de blog).
- Deze werkgever die me de makkelijkste baan op aarde weigerde.
1+1= …3?
Soms wil ik werkgevers aan hun schouders door elkaar heen schudden. Ik zie zoveel onlogische taferelen dat het misschien maar goed is dat artificial intelligence ons komt helpen bij het kiezen van de juiste kandidaat. De mens heeft duidelijk moeite met rationele keuzes maken. Hoe kan het dat als er 2 mensen rondom de tafel zitten met perfect bij elkaar passende wensen – de een zoekt iemand die per direct wilt werken en en de ander wil zo snel mogelijk aan de slag en heeft alle benodigde vaardigheden – dat zij toch geen deal sluiten? Ik doe jouw werk, jij betaalt mij. Het kan zo simpel zijn, toch doen we er zo moeilijk over.
Doe maar gewoon effe normaal allemaal
Te ambitieus, te enthousiast, te veel willen. Het zijn blijkbaar fatsoenlijke redenen om niet aangenomen te worden, want ik hoor ze veel. Maar of ze waar zijn, daar twijfel ik aan. Sommige afwijzingen klinken gewoon té creatief. Dan hoor ik liever gewoon de waarheid. Dat je geen zin hebt in verandering bijvoorbeeld, of dat je bang bent voor mijn kritische blik op jouw werk. Dat de andere kandidaat een beter cv had of er zelf beter uitzag. Of dat hij even saai was als je slaapverwekkende vacaturetekst. Dat je me niet aardig vond, of argwanend werd van het feit dat ik maar kort heb gewerkt bij andere werkgevers. De afwijzing kan ik echt wel handelen hoor, het zijn de smoesjes waardoor ik slechter slaap en kritische blogs schrijf.
Waarom ik geen baan heb
1. Ik ben té sprankelend
Gatver, sprankelende mensen. Iegh. Wie vergadert, luncht, bespreekt, samenwerkt en borrelt nou niet liever met iemand die levensmoe is? Talenten als humor, energie, creativiteit, nieuwsgierigheid, enthousiasme: daar gaan we niet aan beginnen. Wat een gedoe! We doen gewoon precies wat hier staat en we denken verder niet na, want stel je voor dat we dan tijd, geld en plastic besparen? We zijn nou eenmaal een stijve organisatie waar alles héél langzaam gaat en zo willen we voor altijd blijven!
2. De andere kandidaat past beter in het profiel
OK.
Meer heb ik daar niet op te zeggen.
3. Ik ben te creatief
Je bent niet elke sollicitatieronde op zoek naar je droombaan. Soms wil je gewoon a.s.a.p. aan de slag en kies je gewoon iets. Begrijpelijkerwijs zoekt een werkgever een werknemer voor de lange termijn, want pas na de inwerkperiode van gemiddeld een half jaar kan hij de winst oprapen. Maar bied mij goede arbeidsvoorwaarden, leuke collega’s en doorgroeimogelijkheden en ik beloof je dat ik mijn uiterste best zal doen. Als ik over alle benodigde vaardigheden beschik, na het weekend al kan beginnen en het werk misschien beter doe dan verwacht omdat ik ’te creatief’ ben, is dat dan niet juist een match made in heaven? Blijkbaar ben ik de enige die er zo over denkt.
4. Ik heb geen relevante werkervaring
Werkervaring is de millennial versie van het kip-en-het-ei-vraagstuk. Welke was er eerst? Je krijgt het niet omdat je het niet hebt, en je hebt het niet omdat je het niet krijgt. Ik heb misschien geen ervaring met managementondersteuning, maar ik heb wel al meerdere festivals en diners georganiseerd voor meer dan 500 mensen, een restaurant draaiende gehouden, de middelbare school overleefd en genoeg geduld gehad om mijn (hoofd)haar tot aan mijn navel te laten groeien. Dus ik denk dat ik deze baan wel aankan.
5. Dit is niet de juiste plek voor mij
Hoe weet je dat zonder dat we het hebben uitgeprobeerd?
6. Ik wil te veel
Ik verdien veel, ik ben namelijk spránkelend!
7. Ik ben té millennial
Millennials zijn volgens populaire media idealistisch, arrogant, egocentrisch, voelden ons speciaal als kind, hebben keuzestress en te hoge verwachtingen van het leven. Dus concluderen sommige werkgevers dat het te moeilijk is om samen te werken met een millennial. Ja hoor, alsof wij wel willen samenwerken met vastgeroest meubilair dat niet weet hoe je een computer aanzet. Succes met je tiktok-advertenties opstellen, daar heb je vast geen hulp bij nodig van een millennial of gen z?
8. Ik vind dat zij onrealistische eisen stellen
Eis 1: u blijft 2 jaar werkzaam bij dit bedrijf in deze functie. Eis 2: u vindt deze functie geweldig. Functie: niemands droombaan. Salaris: mager. Extra’s: niks noppes nada. Je kunt geen eisen stellen als je niets te bieden hebt, zou je denken. En toch doen ze het. We hebben het hier over een klantenservicefunctie nota bene, geen CEO functie. Waarom maken bedrijven het zó moeilijk voor ons om werk te vinden? Waarom verzinnen ze zulke onrealistische eisen? Ik wil hier werken om geld te verdienen. Betekent dat dan dat ik niet mijn best zou doen? Natuurlijk wel! Zou ik een goede klantenservicemedewerker zijn? Ja, ik ben heel gezellig aan de telefoon. Maar in deze wereld, waarbij je elke dag naar de andere kant van de wereld kunt vliegen, kunnen we ons allebei echt wel een spannendere baan voorstellen. Dus hoeveel meer redelijkheid kan je van mij verwachten?
Dit is waarom ik geen baan heb
Het is vermoeiend om constant níét degene te zijn waar ze naar op zoek zijn. Maar ik vat het op als sturing. Ik moet kijken bij andere functies, andere werkplekken of mezelf beter leren presenteren. Waarschijnlijk was ik inderdaad te sprankelend voor het team. En wil ik te veel. Werd het zonder relevante werkervaring heel moeilijk om het goed te doen. Ga ik ooit aangenomen worden voor een baan in de toekomst? Ik twijfel er niet aan. Verandering is de enige vorm van regelmaat in het leven en daar moeten we het allemaal mee doen. Er is geen reden om nu op te geven. Mijn volgende gesprekspartner bij een sollicitatiegesprek zal de meest sprankelende persoon van zijn leven ontmoeten.
